کتاب انسان كنش شناسي حكیمان پیشا صدرایي اثر سید حمیدرضا حسنی، هادی موسوی

کتاب انسان كنش شناسي حكیمان پیشا صدرایي (ظرفیت شناسی انسان شناسی ابن سینا و ابن مسکویه برای علوم انسانی)

درباره کتاب

کتاب انسان كنش شناسي حكیمان پیشا صدرایي (ظرفیت شناسی انسان شناسی ابن سینا و ابن مسکویه برای علوم انسانی) نوشتهٔ سید حمیدرضا حسنی و هادی موسوی، توسط انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، برای دانشجویان رشته فلسفه چاپ و منتشر شده است.

در این کتاب، مؤلفان به بررسی اندیشه حکمای پیشاسدرایی (یعنی حکمای دوران پیش از مکتب صدرایی) درباره کنش انسان می‌پردازند. آنها مبانی فلسفی و کلامی‌ای را که در آن دوره تأثیرگذار بوده‌اند تحلیل می‌کنند—از جمله نظریات اشراق، حکمت مشاء، و دیدگاه متکلمان اسلامی—تا بستر فکری‌ای را بازنمایند که بعدها بر شکل‌گیری مکتب صدرایی اثر گذاشت. بخش‌هایی از کتاب شامل تحلیل مبانی حرکت، قصد، اختیار، و چگونگی رابطه علت و معلول در کنش انسانی است.

هدف این کتاب آن است که نشان دهد چگونه نگرش‌های فلسفی پیشاسدرایی به موضوع کنش انسانی، با محدودیت‌ها و قوت‌های خاص، زمینه‌ای برای نظریه‌های لاحق بوده‌اند. مؤلفان همچنین نقاط ضعف دیدگاه پیشاسدرایی را نقد می‌کنند و به نسبت آنها با نظریه‌های مدرن کنش اشاره دارند. خواندن این کتاب برای کسانی که می‌خواهند ریشه‌های نظری فلسفه عملی اسلامی را بشناسند، بسیار مفید خواهد بود.

چکیده کتاب

هدف این کتاب نشان دادن چیستی «مبانی انسان‌شناسی علوم انسانی حکیمان پیشاصدرایی» از دیدگاه ابن سینا و ابن مسکویه است. کارکرد «مبانی انسان‏شناسی علوم انسانی» یا به تعبیر ما «انسان کنش‏شناسی» نشان دادن زمینه‌های پیدایش دانش‌های انسانی / اجتماعی و روش‌شناسی‌های آنهاست. دانش‌هایی که در گذشته با نام تهذیب اخلاق، تدبیر منزل و سیاست مدن شناخته می‌شدند. بدیهی است که تبیین ارتباط آن با بنیادهای علوم انسانی / اجتماعی امروز نیز بخش ضروری این طرح خواهد بود. خاستگاه آموزه‌ها، مفاهیم، روش‌ها و نظریاتی که در دانشهای انسانی گذشته موجود است، ریشه در اندیشه‌های اندیشمندان دانشهای انسانی درباره هویت انسان دارد. این فرایند در دیدگاه‌های حکمای اسلامی به روشنی تقریر شده است. از مهمترین عناصری که تبیین آن در این میان لازم است تقریری از چیستی حکمت عملی و دانش‌هایی است که ذیل آن می‌گنجند؛ به نحوی که بتوان این بخش از حکمت اسلامی را به مثابه بنیادهای دانشی برای شناخت و اداره امور فردی و اجتماعات به کار گرفت.