فمینیست زن گریز، زنانه نویس فمینیست فرشته رستمی

فمینیست زن گریز، زنانه نویس فمینیست: بررسی زنانه نویسی در آثار سیمین دانشور و فروغ فرخزاد

کتاب فمینیست زن گریز، زنانه نویس فمینیست، فرشته رستمی به بررسی زنانه نویسی در آثار سیمین دانشور و فروغ فرخزاد می پردازد.
این کتاب در سال 1399 توسط انتشارات سروشگان به چاپ رسیده است.
بخشی از پیشگفتار کتاب:
دربارة شیوه پرداخت کتاب که شاید راهنمایی برای خواندن آن باشد چند واژة کلیدی و پرکاربرد را روشن گردانم:

نخست، از برای آن که ایده ها و اندیشة کتاب در پسِ نام های گوناگون فمینیسم گُم یاد و کَم نام نگردد، کوشیدم نامِ «زن باوری» را جانشین «فمینیسم» گردانم؛ زیرا تمامی گرایش های فمینیستی بر هم بستگی روح و باروری اندیشة زنان، هم گام و هم سخن هستند.
دوم، برای آن روحی که پشتیبان افکارِ مسلطِ جامعة مردسالار است، نام «سایه» را برگزیدم. پیش از این در نوشته های یونگ، واژه «سایه» کاربردی ویژه داشته که آشنایان با دستاوردهای یونگ، آن را می دانند و می شناسند؛ اما در این بررسی، «سایه» کارکردی جدا از آن چه پیش از این بوده، یافته است.

«سـایه» می تواند هرچیز و هرکسی باشد و می تواند از خودِ زنان شکل یابد تا برخی که اندیشه های سنتی، مذهبی یا حتی مدرن دارند. «سایه» همان ارث و میراث گذشتگان است که در قوانین، مذهب، و آداب و رسوم ما زنده است و در بایدها و نبایدها، شایست ها و ناشایست ها، و باورهای پنهان ما جان گرفته اند و بستگی تام و تمام به شیوة ارتباط آن با بسـتر اجتماعی ای که از آن برخاسته است، دارد. «سایه» در این ارتباط بر خود بایسته می داند بدون آن که گذر زمان، نیاز روز، دانش و کارکرد مردمان امروزین را دریابد یا به روز شود، پاسـدار ارزش ها و نگرش های گفتمان اجتماعی باشد و هویت خویش را در پاس داشت آن می بیند و می داند.
سوم،«پریشادخت» نامِ زنِ شعری فروغ فرخزاد است که م.آزاد برای او برگزید و چهارم، «شهرزاد» نیز نامِ زنِ داستانی سیمین دانشور است که حسین پاینده بر او نهاد. از هر دوی این نام ها بسیار بهره برده ام تا بتوانم زنِ شعری و شخصیت زنِ داستانی را از شاعر و نویسنده جداسازم.