کتاب چراغها را من خاموش می کنم نوشته زویا پیرزاد نویسنده معاصر ایرانی است.
زویا پیرزاد این کتاب را در سال 1380 منتشر شده و تاکنون بیش از 60 بار تجدید چاپ شده است. داستان این کتاب در جنوب ایران( آبادان) می گذرد و داستان زندگی یک زن خانه دار ایرانی را در رویایی با چالش های زندگی و برآوردن نیازها و خواسته های خانواده اش روایت می کند. این کتاب دغدغه هایی پیرامون زندگی زنان از طبقات مختلف اجتماعی است. کلاریس در این داستان زنی خانه دار است که همراه همسر و سه فرزند خود( آرمن، آرمینه و آرسینه) در آبادان زندگی می کند. داستان از زبان کلاریس روایت می شود. کلاریس در این داستان روزمرگی ها، چالش ها، روابط خانوادگی و یکنواختی هایی را که هر زن خانه داری با آن روبرو می شود روایت می کند. نویسنده این کتاب در توصیف جزئیات زندگی یک خانواده بسیار توانا بوده و با ریزبینی خاصی بسیاری از چالشهای زندگی یک زن خانه دار که در زندگی عادی چندان به چشم نمی آید را به قلم کشیده است.
کلاریس در میان روایت این روزمرگی ها و چالشها زندگی سه خانواده که با آنها در ارتباط بوده است را بازگو می کند. نقطه اوج داستان با آمدن امیل و دخترش امیلی و مادر پیرش به همسایگی آنها آغاز می شود و کشش و لذت داستان را به اوج می رساند.
زبان ساده و توانایی نویسنده در انتقال تصویر ذهنی یک زن و هنرمندی در انتقال احساس و فراز و نشیب های زندگی زنانه این کتاب را نزد دوستداران کتاب بسیار محبوب کرده است.
کتاب چراغها را من خاموش می کنم به زبانهای زنده دنیا از جمله؛ فرانسوی، آلمانی ترکی، یونانی، چینی، انگلیسی و نروژی ترجمه شده است و در سطح جهانی با اقبال دوستداران کتاب همراه بوده است.
این کتاب در سال 1380 برنده جایزه کتاب سال و جایزه بهترین رمان بنیاد هوشنگ گلشیری و بهترین رمان در بیستمین دوره کتاب سال شده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.