کتاب انسان كنش شناسي (هرمنوتيكی، تفسیري و انتقادي) سید حمیدرضا حسنی، هادی موسوی

کتاب انسان كنش شناسي (هرمنوتيكی، تفسیري و انتقادي): به مثابه مبانی انسان شناختی ویلهام دیلتای، ماکس وبر و کارل مارکس

درباره کتاب

کتاب انسان كنش شناسي (هرمنوتيكی، تفسیري و انتقادي): به مثابه مبانی انسان شناختی ویلهام دیلتای، ماکس وبر و کارل مارکس نوشتهٔ سید حمیدرضا حسنی و هادی موسوی، توسط انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، برای دانشجویان رشته فلسفه چاپ و منتشر شده است.

در این کتاب، مؤلفان به رویکردهای هرمنوتیکی، تفسیری و انتقادی در فهم کنش انسان می‌پردازند. آنها ابتدا اصول نظری هرمنوتیک و فلسفه تفسیر را تشریح می‌کنند و نشان می‌دهند که چگونه با تکیه بر مفهوم «تأویل» می‌توان کنش انسانی را به‌عنوان متنی برجسته کرد که نیازمند تفسیر است. سپس جنبه انتقادی رویکرد را مطرح می‌کنند؛ یعنی این‌که تفسیری که قدرت را پنهان می‌کند چه تأثیری بر کنش دارد و چگونه می‌توان تفسیرهای مسلط را نقد کرد.

در بخش‌های بعدی کتاب، مؤلفان مثال‌هایی از کنش‌های سیاسی، فرهنگی و ارتباطی را مورد بررسی قرار می‌دهند تا نشان دهند چگونه این رویکردها امکان تحلیل لایه‌های پنهان قدرت، معنا و ساختار را فراهم می‌آورند. آنها استدلال می‌کنند که نقد مفهومی در کنار تفسیر عمیق می‌تواند ما را به درک دقیق‌تری از انسان معاصر برساند.

چکیده کتاب

هدف این کتاب نشان دادن چیستی «مبانی انسان‌شناسی علوم انسانی» است. کارکرد «مبانی انسان‏شناسی علوم انسانی» یا به تعبیر این کتاب، «انسان‌کنش‏شناسی» نشان دادن زمینه‌های پیدایش علوم انسانی / اجتماعی و روش‌شناسی‌های آنها تحت تأثیر دیدگاه‌های انسان‌شناختی پارادایم‌هاست. خاستگاه آموزه‌ها، مفاهیم، روش‌ها و نظریاتی که در علوم انسانی امروز موجود است، ریشه در اندیشه‌های اندیشمندان علوم‌انسانی درباره هویت انسان دارد. «انسان‌کنش‏شناسی» عهده‌دار ایده‏ای متافیزیکی یا علم النفسی و فلسفه ذهنی صرف در مورد انسان نیست. طرح مباحث انسان‌شناسی علوم انسانی در موقعیتی در میانه فلسفه و علوم انسانی قرار دارد و در مقام پرکردن خلأیی علمی است برای عبور از سرزمین فلسفه به سرزمین علوم. بازخوانی نوشته‌های اصلی فیلسوفان علوم انسانی نشان خواهد داد آنها نه به صورت ضمنی بلکه در بخش‌های مشخصی از نگاشته‌های خود سعی در انتقال این مطلب به جامعه علمی داشته‌اند. از نکات اساسی این کتاب در کنار ترسیم هویت انسان در پارادایم‌های هرمنوتیکی، تفسیری و انتقادی، مرتبط کردن ایده انسان در این سه پارادایم با مؤلفه‌های اساسی این رویکرد‌ها به علوم انسانی / اجتماعی است.