قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
قانون اساسی یک کشور مبنای تدوین قوانین و مقررّات آن کشور است.
در جموری اسلامی ایران کلیه قوانین و مقررات باید بر مبنای قانون اساسی تدوین شود و مغایرتی با آن نداشته باشد.
همچنین بسیاری از حقوق اساسی ملت از قبیل حق آزادی بیان،
حق مراجعه به دادگاه های صالح، حق انتخاب شدن و انتخاب کردن و … در قانون اساسی آمده است.
از این رو مطالعه قانون اساس برای آگاهی هر شهروندی مفید باشد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران پیش نویس قانون اساس توسط حقوقدانان بزرگ نظیر دکتر ناصر کاتوزیان و دکتر محمد جعفر لنگرودی و چند حقوقدان دیگر تهیه شد.
سرانجام مجلس خبرگان قانون اساسی را در سال 1358 و در 175 اصل تدوین
و برای تصویب از طریق همه پرسی در معرض دیدگان ملّت نهاد و با رأی مثبت مردم، قانون اساس تصویب و ارکان حکومت بر مبنای آن تشکیل شد.
پس از حدود ده سال از سپری شدن مدت تصویب قانون اساس و نیاز به اصلاحات در برخی از اصول آن
با دستور رهبر انقلاب اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره)،
شورای بازنگری قانون تشکیل گردید و اصولی از آن اصلاح و اصولی نیز به آن اضافه شد
که از آن جمله می توان به ترکیب قوّه مجریّه و قضائیّه اشاره کرد که
پس از تدوین در سال 1368 از طریق همه پرسی به تصویب رسید.
جهت آگاهی خوانندگان اصول مصوب سال 1358 در زیر اصول فعلی با عنوان اصل سابق آورده شده است.
کتاب قانون اساسی جمهموری اسلامی ایران توسط نشر سوشگان در سال 1397 به چاپ رسیده است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.